O szkole

Powstanie i pierwsze lata istnienia
Liceum Ogólnokształcącego w Strzelcach Krajeńskich

Historia Liceum Ogólnokształcącego rozpoczyna się 16 kwietnia 1964 roku. Taką właśnie datę nosi pismo Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Zielonej Górze wyrażające zgodę na otwarcie rozwojowego Liceum Ogólnokształcącego w Strzelcach Kraj. Wtedy właśnie Kuratorium Okręgu Szkolnego w Zielonej Górze zezwoliło na nabór do dwóch klas ósmych LO w roku szkolnym 1964/65. W ten oto sposób pomyślnie zakończyło się staranie władz naszego miasta o powołanie liceum.
W świetle wspomnień ówczesnego przewodniczącego Powiatowej Rady Narodowej w Strzelcach Kraj. - pana Zenona Śmigielskiego - sprawa ta była trudna i skomplikowana, wymagała wielu starań i zabiegów, a przede wszystkim przełamania niechęci władz wojewódzkich do inicjatywy mieszkańców Strzelec. Było to w owym czasie jedyne powiatowe miasto w województwie, które nie miało liceum ogólnokształcącego. Władze wojewódzkie kwitowały jakiekolwiek rozmowy na ten temat argumentem, że liceum jest w pobliskim Drezdenku. W powiecie więc liceum istnieje, a nie szkodzi, że nie w siedzibie powiatu. Jednak niedosyt pozostawał i nakazywał konkretne działania. Powstał pomysł, aby zacząć inaczej, czyli od liceum dla pracujących. Tutaj też były przeszkody, ponieważ twierdzono, że Gorzów jest blisko i tam można zdobyć średnie wykształcenie.
Jednak z czasem zgodzono się na utworzenie klas filialnych Technikum Ekonomicznego w Gorzowie. Dyrektorem został pan Czesław Kopka. Był to pierwszy krok, który nie mógł satysfakcjonować do końca. Najtrudniej było przychylność prezydium wojewódzkiej rady. Wiedziano tam, że nie ma w Strzelcach obiektu na utworzenie liceum, a decyzja powołująca szkołę pociągnęłaby za sobą kosztowną inwestycję. Jednak istniało w tym czasie dobre Powiatowe Przedsiębiorstwo Budowlane - pan Fajtlowicz miał ambicje wzmocnienia przedsiębiorstwa w Gorzowie i chciał je połączyć ze strzeleckim. Była to okazja, aby zawrzeć z nim umowę o budowie bazy dla przyszłego liceum. Ustalono, że jeśli tylko inwestycja będzie zatwierdzona, to połączone przedsiębiorstwo na pewno ją zrealizuje. Ponadto budowlani ze Strzelec mieliby pracę na miejscu. Kiedy więc wszystko zostało zaplanowane i zatwierdzone, dar przekonywania i niestrudzoność w działaniu władz powiatowych zostały uwieńczone sukcesem - Zielonogórskie Kuratorium Oświaty wyraziło zgodę i tak zaczęła się historia Liceum Ogólnokształcącego w Strzelcach Kraj.
Tymczasem pierwszą siedzibą nowo powołanego liceum stał się budynek Szkoły Podstawowej nr 1. Wstępnymi pracami przygotowawczo organizacyjnymi wraz z rekrutacją młodzieży do pierwszych dwóch klas ósmych zajął się ówczesny z-ca inspektora oświaty mgr Józef Cabaj. Pod jego przewodnictwem komisja w składzie: J. Sznajder - nauczycielka Szkoły podstawowej nr 1 i D. Maćkowiak - przyszła nauczycielka matematyki w LO - przeprowadziła egzaminy wstępne z j. polskiego i matematyki, w wyniku których przyjęto 81 uczniów.
Chętni do pracy w liceum nauczyciele zgłosili się, ale nie było dla nich mieszkań. Szczęśliwie się złożyło, że dyrektorem został nauczyciel historii z LO w Drezdenku - mgr Edward Wiśniewski, który był wówczas kawalerem i nie miał wygórowanych żądań mieszkaniowych. Drugim etatowym nauczycielem LO została absolwentka Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu - mgr matematyki Donata Maćkowiak (później Andrasz), córka inspektora i stypendystka, która miała uczyć matematyki, fizyki, chemii i rysunku technicznego. Pozostałe przedmioty - z wyjątkiem historii i j. angielskiego, których miał uczyć dyrektor E. Wiśniewski - obsadzono nauczycielami ze Szkoły Podstawowej nr 1.
Tak więc w pierwszym roku istnienia LO wychowawcami zostały panie: D. Maćkowiak - kl. VIII a i J. Sznajder - kl. VIII b. Języka polskiego uczyły panie E. Ostałowska i J. Sznajder, języka rosyjskiego - J. Zwolińska, geografii - J.Wróbal, wychowania fizycznego dziewcząt - T. Szaporda, wychowania fizycznego chłopców - J. Andrasz, zajęć praktyczno - technicznych dziewcząt - K. Uhura, chłopców - L. Wedler.
W roku szkolnym 1965/66 Liceum Ogólnokształcące liczyło już 4 oddziały i Wydział Oświaty skierował do pracy kolejną etatową nauczycielkę - mgr filologii polskiej Janinę Terlecką (później Kamińską). W drugim roku istnienia w LO pracowało już pięciu etatowych nauczycieli: E. Wiśniewski, D. Maćkowiak, J. Terlecka, J. Zwolińska i J. Bazarewski. W ciągu tego roku szkolnego kontynuowano remont budynku po byłej dwuzimowej szkole rolniczej, którą zlikwidowano. Po wyremontowaniu budynku "dwuzimówki" tutaj przeniesiono liceum (w grudniu 1965 roku) i zorganizowano klasopracownie i biblitekę. Dużą pomoc w remontowaniu nowej siedziby LO okazali mieszkańcy miasta, którym zależało na stworzeniu dobrych warunków do nauki swoim dzieciom. W 1966 roku odbyła się wizytacja szkoły przeprowadzona przez z-cę inspektora Józefa Cabaja. Liceum Ogólnokształcące miało charakter rozwojowy, dwuciągowy, systematycznie uzupełniało kadrę etatowymi nauczycielami i w tym zastępczym budynku pracowało do końca roku szkolnego 1966/67.
Tymczasem rozpoczęte prace budowlane trwały, dyrektor przedsiębiorstwa budowlanego nie wycofał się z wcześniejszej umowy, prace przebiegały bardzo sprawnie i realizacja nowego obiektu szkolnego trwała tylko dwa lata.
Dnia 4 września 1967 roku w obecności władz wojewódzkich i powiatowych dokonano uroczystego rozpoczęcia roku szkolnego w nowo wybudowanym budynku szkolnym z salą gimnastyczną i licznymi pracowniami. Szkoła mieściła się przy ul. Kościuszki 29 i znajduje się tutaj do dziś. Niedaleko wybudowano internat (należący do ZSZ), z którego mogła również korzystać młodzież naszej szkoły. W nowym budynku na parterze umieszczono Szkołę Podstawową Nr 3, a pierwsze i drugie piętro przeznaczono dla ośmiu oddziałów LO. W roku szkolnym 1967/68 przychodzą do pracy nowi nauczyciele: B. Etmańska (później Łochunko), J. Woźniak ( później Spławska) i Sz. Borowski. Odchodzi J.Bazerewski. Na etacie LO zatrudnionych jest siedmiu nauczycieli. W tym także roku odbyła się wizytacja szkoły przeprowadzona przez inspektora B. Furdzyna i jego zastępcę J. Cabaja. Odbyła się również pierwsza studniówka, a 17 i 18 maja przeprowadzono pierwsze egzaminy dojrzałości. Do matury przystąpiło 57 abiturientów, zdało 55.Pierwsze świadectwa dojrzałości wręczali przewodniczący PPRN i I sekretarz PZPR. Wieczorem odbył się "Mój pierwszy bal".
Należy podkreślić, że poziom szkoły był wysoki, gdyż już spośród pierwszych absolwentów wielu kontynuowało naukę na wyższych uczelniach. Warto dodać, że była to młodzież wywodząca się często ze środowiska pegeerowskiego, gdzie tradycje wykształcenia średniego i wyższego dopiero się kształtowały. Był to jeden z argumentów przemawiających za słusznością powołania Liceum Ogólnokształcącego w Strzelcach Krajeńskich. Pierwsze lata istnienia Liceum Ogólnokształcącego potwierdziły więc trafność decyzji o jego powołaniu.

Dalsze lata LO. Rozwój szkoły

Liceum Ogólnokształcące, zgodnie z założeniami jako rozwojowe, rozwijało się rzeczywiście. Przybywało młodzieży, nauczycieli etatowych z wyższym wykształceniem, uzupełniano wyposażenie pracowni w nowe pomoce naukowe, wzbogacono księgozbiór biblioteki szkolnej. Dobre warunki lokalowe sprzyjały nauce i rozwojowi różnorodnych form zajęć pozalekcyjnych, działalności szkolnego chóru prowadzonego przez Kazimierę Wiśniewską, sala gimnastyczna z prawdziwego zdarzenia wykorzystywana była na imprezy sportowe. Z powodu braku auli w niej także odbywały się szkolne akademie, egzaminy dojrzałości, studniówki, koncerty Filharmonii Poznańskiej, okazjonalne imprezy artystyczne. Działały koła zainteresowań, organizacje młodzieżowe ZHP i ZMS, w czasie wakacji młodzież wyjeżdżała na obozy OHP lub obozy wędrowne. W roku szkolnym 1968/69 zostają zatrudnieni kolejni nauczyciele na pełnym etacie: Alicja Grępka- język francuski, Adam Fil- chemia, Wiesław Pawlowski- wychowanie fizyczne. W LO pracowało w tym czasie 10 etatowych nauczycieli.
Trwała praca nad wyrównaniem poziomu nauczania, ponieważ absolwenci ze szkół podstawowych miasta i okolicznych miejscowości znacznie różnili się w poziomie wiedzy i umiejętności. W liceum dominowały dziewczęta, chłopcy chętniej wybierali Technikum Mechanizacji Rolnictwa lub Zasadniczą Szkolę Zawodową, które gwarantowały szybsze zdobycie konkretnego zawodu, a liceum było dopiero wstępem do zdobycia kwalifikacji na poziomie wyższym lub pomaturalnym. Młodzież LO rekrutowała się głównie ze Strzelec Kraj. I okolicznych miejscowości, tj. ze Zwierzyna, Starego Kurowa, Tuczna, Bobrówka, Gardzka, Lipich Gór, Ogard, Dobiegniwa, Barlinka, Gościmia, Goszczanowca, niekiedy z Gorzowa Wlkp. Lub z Drezdenka. Niektórzy uczniowie, aby uniknąć uciążliwych nieraz dojazdów, zamieszkali w internacie ZSZ lub u krewnych czy na stancji.
W roku szkolnym 1969/70 na skutek reformy szkół podstawowych i przedłużenia obowiązku szkolnego w szkołach podstawowych do ośmiu klas, licea ogólnokształcące nie przeprowadzały egzaminu dojrzałości i nie miały absolwentów.
W następnym roku nastąpila dalsza poprawa w obsadzie kadrowej ( dochodzi A. Krzyżaniak ) i w wyposażeniu pracowni. Janina Kamińska uczyła języka polskiego, Donata Andrasz matematyki, Jadwiga Zwolińska języka rosyjskiego, Alicja Grępka języka francuskiego, Edward Wiśniewski historii i propedeutyki nauki o społeczeństwie, Bożena Etmańska fizyki, Adam Fil chemii, Szymon Borowski wychowania technicznego, Jadwiga Wożniak wychowania fizycznego dziewcząt, Wiesław Pawłowski wychowania fizycznego chłopców i przysposobienia obronnego, Antoni Krzyżaniak geografii. Liceum Ogólnokształcące nadal zatrudniało nauczycieli dochodzących z innych szkół, ponieważ uzyskanie pełnej obsady wszystkich przedmiotów było jeszcze niemożliwe. W końcu tego roku szkolnego do egzaminów dojrzałości dopuszczono 49 abiturientów, a zdało maturę 40.
W roku szkolnym 1971/72 przeprowadzono dalszą modernizację pracowni, co umożliwiało stosowanie nowoczesnych metod nauczania. Częściowo zagospodarowano obejście szkolne, a w czynie społecznym wybudowano boisko do piłki koszykowej z przeznaczeniem na lodowisko i inne zajęcia sportowe. Pracę w liceum rozpoczęli nowi nauczyciele: K. Kapuścińska (później Kamińska) język polski, B. Bieganowska - biologia i fakultety biologiczno-chemiczne, Cz. Krysiński-geografia, D. Sobolewska- język francuski. W niepełnym wymiarze godzin historii uczyła B. Chojnacka- Sagan, W. Chiniewicz- matematyki, M. Kopka- języka polskiego.
W 1971 roku wprowadzono nowy podział roku szkolnego na trzy okresy. Liceum liczyło w tym czasie 11 etatowych nauczycieli i 5 dochodzących, spośród których S. Gumowska uczyła historii i propeduetyki, J.Nowicka matematyki, Z.Marcinkowski wychowania technicznego.
W roku szkolnym 1972/73 dotychczasowy dyrektor LO E.Wiśniewski na własną prośbę przeniósł się na równorzędne stanowisko do Międzyrzecza, a funkcję tę Wydział Oświaty powierzył mgr Marii Kopce, dotychczasowej dyrektorce LO dla Pracujących w Strzelcach Kraj.
W dalszym ciągu szkoła miała trudności w pełnej obsadzie kadrowej, jednak młode i ambitne grono nauczycielskie osiągało coraz lepsze wyniki nauczania, co podniosło jej rangę w środowisku. Wyrazem uznania było przyznanie tytułów profesora szkoły średniej trzem nauczycielom LO z okazji Międzynarodowego Dnia Karty Nauczyciela w dniu 8 X 1972 roku. W końcu tego roku do egzaminu dojrzałości przystąpiło 60 abiturientów, a egzamin zdało 49. Ogólnie od czasu powołania placówki do roku szkolnego1972/73 LO w Strzelcach Kraj. Opuściło 259 absolwentów. Do tego czasu LO mimo braku pełnej obsady kadrowej, słabej niekiedy rekrutacji, od początku swego istnienia brało udział w różnorodnych olimpiadach i konkursach przedmiotowych na szczeblu rejonowym i wojewódzkim. Najdłuższe tradycje miały Olimpiady Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym. Uczniowie liceum począwszy od 1969 roku startowali w każdych eliminacjach. W roku szkolnym 1970/71 drużyna LO w Strzelcach Kraj. W eliminacjach wojewódzkich zajęła IV miejsce. Dobre tradycje mieli uczniowie w Olimpiadzie Języka Rosyjskiego - każdego roku uczniowie LO znajdowali się w grupie finałowej. Najwyższe wyróżnienie w olimpiadach uczniowie osiągnęli w roku szkolnym 1972/73. Chociaż LO liczyło tylko 270 uczniów, wzięło udział we wszystkich olimpiadach i konkursach. Z matematyki na 49 szkół w zawodach wojewódzkich drużyna naszych uczniów zajęła 12 miejsce, z Wiedzy o Wojsku Polskim III miejsce, z języka francuskiego II miejsce grupowo i II indywidualnie. W wojewódzkim konkursie recytatorskim nasze uczennice zdobyły III miejsce i wyróżnienie. Chór szkolny prowadzony przez U. Berdowską liczył 120 osób i brał udział w przeglądach wojewódzkich i ogólnopolskich, uzyskując wysokie wyróżnienia i nagrody. W eliminacjach powiatowych zajął I miejsce. W Olimpiadzie Chemicznej w Szczecinie uczennice LO zdobyły nagrody, w Olimpiadzie Biologicznej w Poznaniu wyróżnienie.Dziesicioosobowa grupa ZSM-owców brał udział w Centralnym Rajdzie Szlakiem Zdobywców Wału Pomorskiego. Drużyna harcerska naszej szkoły jako najlepsza reprezentowała powiat strzelecki na zlocie w Słubicach i w Harcerskim Rajdzie Kopernikowskim., który zakończył się we Fromborku.
Liceum Ogólnokształcące w tym okresie dazy do wypracowania sobie w środowisku własnych tradycji i ceremoniału. W roku szkolny 1973/74 funkcję dyrektoran Lo pełniła nadal pani M. Kopka, a w liceum pracowali: H. Czarniewska - jezyk polski, J. Zwoliński - jezyk rosyjski, D. Andrasz - matematyka, B. Etmańska - fizyka, B. Bieganowska - biologia, Cz. Krysiński - geografia, I. Tymek - (później Rachowiak) - chemia, T. Jankowski - historia, J.Nowicka 0 matematyka, S. Kruszewska - matematyka, D. Sobolewska - język francuski, Sz. Borowski 0 wychowanie techniczne, J. Spławska - wychowanie fizyczne dziewcząt, W. Pawłowski - wychowanie fizyczne chłopców.
Młodzież uczyła się w klasach o profilu podstawowym i matematyczno - fizycznym. Od nowego roku szkolnego wprowadzono ceremoniał szkolny w oparciu o założenia Heliodora Muszyńskiego i utworzono organizację młodzieżową - Harcerską Służbę Polsce Socjalistycznej (HSPS). Odtąd każda klasa stanowiła drużynę HSPS, a wychowawca miał pełnić również funkcje druzynowego. Przynalezność była obowiązkowa, stroje organizacyjne jednolite: zielona bluza, czerwona krajka, granatowa spódnica lub spodnie. Ubiór ten wymagany był szczególnie w dniu apelowym, ponadto podczas uroczystości i akademii szkolnych.
W roku Komitet Rodzicielski ufundował szkole sztandar, a jego przekazanie miało bardzo uroczystą oprawę i odbyło się w podniosłej atmosferze.
W tym roku przeprowadzona została wizytacja szkoły przez wizytatora z Kuratorium Oświaty w Zielonej Górze mgr Józefa Mórzyńskiegoi strzeleckiego podinspektora mgr Jana Śmierciaka. Uczniowie wzięli udział w Olimpiadzie Jezka Polskiego, Olimpiadzie Jezyka Rosyjskiego, Olimpiadzie Języka Francuskiego, Olimpiadzie Biologicznej, Olimpiadzie Wiedzy o Polsce i Świecie Wspólczesnym, a także w wojewódzkich zawodach z matematyki i fizyki oraz w konkursie wiedzy w Wojsku Polskim i "Kopernikadzie".
Szkoła przygotowywała się do dziesiętnej rocznicy powstania i podjęła pierwsze starania o uroczyste nadanie imienia. Sytuacja LO uległa jednak zasadniczej zmianie, ponieważ nastąpiła reorganizacja i planowane uroczystości musiały jeszcze długo czekać na realizację.

Powstanie Zespołu Szkól Ogólnokształcących

Od nowego roku 1974 połaczono Liceum Ogólnokształcące z Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących. Dyrektorem została Maria Kopka, jej zastępcą Donata Andrasz. Był to początek reorganizacji. W dniu 24 czerwca 1974 roku Urząd Powiatowy w Strzelcach Kraj. Wydział Oświaty i Wychowania Kultury, Kultury Fizycznej i Turystyki na podstawie art. 38
Z dnia 5 lipca 1961 roku o rozwoju oświaty i wychowania (Dz. Ust.. z 1961 r. Nr 32, poz. 160) podjął decyzję o powstaniu Zespołu Szkół Ogólnokształcących. W skład ZSO weszły następujace placówki oświatowe:
1. Liceum Ogólnokształcące w Strzelcach Kraj.
2. Liceum Ogólnokształcące dla pracujących w Strzelcach Kraj.
3. Szkoła Podstawowa Nr3 w Strzelcach Kraj. Według ustalonego obwodu wraz z miejscowościami Czyżewo, Piastowo, Klasztorne, Brzoza, Drzymałowo i Gardzko od klas V do VIII.
Połączenie szkół motywowane było dążeniem do lepszego wykorzystania bazy i kadry pedagogicznej. Całym zespołem kierować miał jeden dyrektor przy pomocy zastępców.
Na stanowisko to powołano nauczyciela biologii z LO w Drezdenku mgr Jerzego Dżendżerę. Funkcje zastępców powierzono Donacie Andrasz i Bogdanie Chojnackiej-Sagan. Rozpoczęli również prace nowi nauczyciele: Gabriela Dargacz - język francuski i Eugeniusz Prońko - instruktor HSPS i nauczyciel matematyki a w szkole podstawowej. Wychowawcami klas w tym roku byli: Ia - I. Tymek, Ib - S. Kruszewska, IIa - T. Jankowski, IIb - B. Etmańska, IIIa - J. Nowicka, IIIb - J. Spławska, Iva - Sz, Borowski, Ivb - G. Dargacz.
Grono pedagogiczne stało się bardzo liczne, duża stała się także szkoła funkcjonująca jako zespół. Do ZSO uczęszczało w tym czasie 920 uczniów, a zatrudnionych było 65 pracowników dydaktyczno - administracyjno - obsługowych.
Szkoła przygotowała absolwentów do szkół średnich, pomaturalnych i wyższych. W LO oprócz nauczycieli etatowych pracowali nauczyciele szkoły podstawowej mający wyższe wykształcenie, m.in. I. Maniukiewicz - biologia, S. Sierocińska - matematyka, W. Najdek- język polski, G. Kałuziak - wychowanie fizyczne.
ZSO Nawiązało współprace z Angermude w Nrd i uczestniczyło w licznych imprezach za granicą, na które zapraszane było grono pedagogiczne i młodzież. Chociaż kontakt między uczniami był utrudniony ze względu na barierę językową (uczniowie naszego liceum uczyli się wtedy jeszcze języka niemieckiego), organizowano wspólne zabawy i dyskoteki, rozgrywano mecze lub inne konkurencje sportowe. W czasie kiedy wyjazd za granicę był nie lada atrakcją, kontakty te cieszyły się dużą popularnością zarówno wśród nauczycieli jak i młodzieży. Ponieważ wyjazdy do NRD były swoistą formą nagrody, typowano do nich przede wszystkim uczniów wyróżniających się w nauce i pracy społecznej, działaczy organizacji młodzieżowych członków chóru szkolnego i zespołów artystycznych. Wspólnie obchodzono Międzynarodowy Dzień Kobiet, Dzień Nauczyciela i wiele innych uroczystości.
W 1975 roku w piwnicach szkoły otworzono klub młodzieżowy, w którym uczniowie mogli w kameralnej atmosferze spędzić przerwę, przeprowadzić zbiórkę harcerską czy zebranie samorządu szkolnego.
Młodzież jesienią uczestniczyła jak co roku w wykopkach w okolicznych PGR-ach w Brzozie, Sarbiewie, Bobrówku, Tucznie lub Licheniu.
Brała udział w Jesiennym Rajdzie Lubuskim, Harcerskich Manewrach Techniczno-Obronnych, spotkaniach z kombatantami z okazji święta Wojska Polskiego, literatami i aktorami w sali "Pokój" lub w klubie "Przemko" Domu Kultury. W czasie ferii zimowych wyjeżdżała na zimowisko, a w czasie wakacji na obozy OHP. Odbywały się tam tradycyjne uroczystości szkolne, uświetniające występami recytatorów i chóru pod dyrekcją U.Berdowskiej. Działał szkolny radiowęzeł, nadający okolicznościowe audycje, apele, pogadanki lub komunikaty i muzykę rozrywkową podczas przerw międzylekcyjnych.
W czerwcu 1975 roku zlikwidowano powiaty i tym samym ZSO znalazło się pod nowym zwierzchnictwem, czyli Kuratorium Oświaty w Gorzowie Wlkp., który w wyniku reformy podziału administracyjnego kraju uzyskał status miasta wojewódzkiego. Bezpośredni nadzór nad działalnością szkoły miał nadal Inspektorat Oświaty w Strzelcach Kraj. Do pracy w gorzowskim Kuratorium powołano nauczycieli z naszego liceum, którzy mieli pełnić funkcje metodyków: S. Kruszewską, B. Etmańską, J. Zwolińską, D. Sobolewską. Nauczycielka języka polskiego H. Czerniawska została dyrektorem Biblioteki Pedagogicznej, podobnie jak jej poprzedniczka - Janina Kamińska, która pełniła funkcję dyrektora Biblioteki Publicznej. Na etat Liceum Ogólnokształcącego przyjęto nowego nauczyciela języka polskiego mgr Alicję Skrobot, a w rok później tj. 1976 r. mgr filologii romańskiej Aleksandrę Ponieczek (później Furdzyn). Brakujących nadal nauczycieli zastępowali bądź uzupełniali nauczyciele z innych szkół, m. in. W. Dąbrowski, A Górzyński, W. Grabski, K. Ostałowski, M. Czaiński.
W następnym roku pracę w liceum rozpoczęła nowa nauczycielka mgr biologii Anna Groszczyk (później Borkowska). Skład grona pedagogicznego ulegał w tym czasie ciągłym zmianom, bowiem nauczyciele na skutek różnych życiowych okoliczności zmieniali miejsce zamieszkania, stan cywilny, bądź wybierali bardziej opłacalną pracę poza szkolnictwem. Funkcje zastępców dyrektora nadal pełniły panie D. Andrasz i B. Sagan, naczelnym był J. Dżendżera, w kierownictwie szkoły trwała więc większa stabilizacja, dlatego więc nauka w liceum przebiegała spokojnie i bez zakłóceń, mimo częstych zmian kadrowych. Szkoła przygotowywała absolwentów do dalszej nauki na wyższych uczelniach, osiągała sukcesy w konkursach i olimpiadach. Nasze absolwentki: Elżbieta Zwolińska, Elżbieta Wiącek i Alicja Hałuszczak podjęły studia zagraniczne w Leningradzie i w Moskwie. Andrzej Tutko, który również zakwalifikował się do wyjazdu za granicę, zrezygnował z powodu choroby i podjął studia na Uniwersytecie Wocławskim. W IV Wojewódzkich Zawodach Matematycznych w pionie szkół średnich nasza szkoła zajęła IX miejsce. Uczennica Brygida Berdowska w IX Olimpiadzie Literatury i Języka Polskiego zajęła III miejsce oraz zdobyła nagrodę i wyróżnienie w Konkursie Poezji Śpiewanej. Uczniowie: Piotr Kaczmarek, Mirosława Bulwan, Beata Gryglewicz i Krystyna Szukalska zdobyli I miejsce w olimpiadzie Wiedzy Rolniczej w skali miasta i gminy. Leszek Bojba uzyskał V miejsce w Olimpiadzie Języka Rosyjskiego w Gorzowie Wlkp. W Olimpiadzie Języka Francuskiego w Poznaniu nasze liceum zajęło drużynowo V miejsce.
Poważne osiągnięcia w skali środowiska i województwa miał chór szkolny kierowany przez U. Berdowską. W eliminacjach wojewódzkich chór zajął I miejsce, miał w swoim repertuarze pieśni 3 i 4-głosowe, bogaty i różnorodny program. Szkoła brała udział w licznych imprezach kulturalnych i sportowych na terenie miasta i województwa. Młodzież i nauczyciele wiele pracowali społecznie, a uczennica naszej szkoły B. Berdowska reprezentowała III Forum Aktywu Młodziewżowego w Warszawie.
W związku z planowanym wprowadzeniem powszechnej szkoły dziesięcioletniej uważano, że ZSO jest dobrze przygotowane do realizacji nowego programu i reformy oświaty.
W 1978 roku z pełnionej funkcji z-cy dyrektora zrezygnowała pani B. Sagan, a na jej miejsce została powołana nauczycielka języka rosyjskiego T. Hałuszczak. W 1979 roku podobną decyzję podjęła pani D. Andrasz, którą zastąpiła nauczycielka geografii J. Kaczmarek. W 1980 roku odszedł również na własną prośbę dyrektor Jerzy Dżendżera, który wyprowadził się do Wrześni. Na jego miejsce został powołany dotychczasowy nauczyciel historii w LO - mgr Tadeusz Jankowski. Funkcję swoją objął w sierpniu 1980 roku i przedstawiony został jako nowy dyrektor na posiedzeniu Rady Pedagogicznej w dniu 30 sierpnia 1980 roku przez ówczesnego inspektora oświaty mgr B. Zentkowskiego.
Liceum Ogólnokształcące nadal funkcjonowało w ramach Zespołu Szkół Ogólnokształcących , chociaż władze oświatowe zrezygnowały z reformy szkolnictwa i wprowadzenie powszechnej szkoły dziesięcioletniej. W porównaniu do lat poprzednich pogarszały się warunki lokalowe. Coraz liczniejsza stawała się szkoła podstawowa, do której przybywało uczniów, ponieważ w rejonie wybudowano nowe osiedle mieszkaniowe dla pracowników PGR -ów, wiele budynków wzniosła również Spółdzielnia Mieszkaniowa. W otoczeniu szkoły powstało jakby nowe miasteczko. Zasiedlające je rodziny, przeważnie pochodzące że wsi, młode małżeństwa, posiadały sporo dzieci, które zaczęły lub kontynuowały naukę w szkole podstawowej. Wkrótce budynek szkolny stał się za ciasny, toteż wiele pomieszczeń zamieniono na klasy: zlikwidowano Izbę Pamięci Narodowej, laboratorium językowe, klub, niektóre pomieszczenia w piwnicach adaptowano na pracownie. Nie rozwiązywało to jednak problemu, wzrastała zmianowność w szkole podstawowej, a lekcje kończyły się często o późnej porze. Uczniowie LO mieli lepsze warunki, nauka dla nich rozpoczynała się o 8.00 lub 8.15 że względu na dojeżdżających, kończyła przeważnie o 14.30,
ale prowadzenie zajęć pozalekcyjnych było utrudnione, ponieważ nie było wolnych gabinetów zajętych przez drugą zmianę. Lekcje odbywały się również w stołówce szkolnej, w czytelni zamienionej na gabinet matematyczny, w świetlicy. Coraz częściej mówiło się o dobudowaniu nowego skrzydła do istniejącego budynku lub o budowie nowej szkoły dla dzieci ze szkoły podstawowej. Była to jednak kosztowna inwestycja, na realizację której nie było funduszy.
Po roku 1980 władze odeszły od uporczywej indoktrynacji dzieci i młodzieży, zrezygnowano z niepopularnych imprez i akademii związanych z życiem ZSSR, rewolucją październikową, kolejnymi rocznicami powstania Armii Czerwonej czy zawarcia traktatu o przyjaźni i współpracy między PRL a ZSSR, Dniem Kosmonauty itp. Dążono do rozwoju samorządności młodzieży w ramach Samorządu Uczniowskiego, zawieszono przymusową przynależność do organizacji młodzieżowych, zlikwidowano Harcerską Służbę Polsce Socjalistycznej, ożywiono Działalność ZHP i innych organizacji młodzieżowych. W szkole powstał drugi związek zawodowy- Solidarność obok liczniejszego ZNP, któremu większość nauczycieli pozostała wierna. Mimo burzliwych czasów współpraca nauczycieli, dyrekcji i związków zawodowych układała się harmonijnie. Nawiązano ściślejszy kontakt z zakładem opiekuńczym PBR- olem, który udzielał szkole pomocy, przede wszystkim w organizowaniu szkolnych wycieczek i biwaków, udostępniając zakładowy autokar i domki campingowe w Długiem. Apele odbywały się co dwa tygodnie i miały charakter spotkań młodzieży z dyrekcją, głównie w sprawach dotyczących życia szkoły. Młodzież brała udział w olimpiadach i konkursach przedmiotowych, odbyło się wiele wycieczek klasowych, rajdów i biwaków w najbliższej okolicy. Zrezygnowano jedynie z wakacyjnego obozu OHP, ponieważ brakowało środków finansowych.
Kolejny rok szkolny 1981/82 przyniósł nowy regulamin oceniania i nowy program pracy ideowo - wychowawczej z położeniem nacisku na rozwój wartości humanistycznych i postaw demokratycznych. Opiekunem Samorządu Uczniowskiego został Adam Kozar, ZSMP- Alfred Grzesiak, działalnością harcerstwa kierowała Ewa Raczyńska. Dyrektor Jankowski planował remont szkoły, przełożenie parkietu w sali gimnastycznej, wymianę stolarki okiennej i rynien, remont dachu. Życie szkoły toczyło się ustalonym trybem aż do ogłoszenia 13 grudnia 1981 roku stanu wojennego. Zawieszono zajęcia lekcyjne , a dnia 5 stycznia 1982 roku na posiedzeniu Rady Pedagogicznej dyrektor Jankowski zapoznał nauczycieli z zasadami pracy szkoły w czasie stanu wojennego. Obowiązywały przepisy dekretu o stanie wojennym oraz instrukcja Ministra Oświaty, która szczegółowo regulowała działalność szkoły w tym wyjątkowym okresie. Zabezpieczono wszelkie urządzenia poligraficzne, wprowadzono podporządkowanie Samorządu Uczniowskiego bezpośredno dyrektorowi szkoły, zawieszono regulamin rad pedagogicznych, poinstruowano nauczycieli o sposobie zachowania się i przeciwdziałania wszelkim próbom działalności niedozwolonej dekretem o stanie wojennym. W szkole odbywały się spotkania z oficerami Wojska Polskiego, którzy próbowali wyjaśnić nauczycielom i młodzieży przyczyny podjęcia tych nadzwyczajnych środków. Po raz pierwszy w historii szkoły nie odbyły się wywiadówki i spotkania z rodzicami po klasyfikacji za I semestr, ponieważ obowiązywał zakaz zgromadzeń. Jedynie rodzice uczniów z ocenami niedostatecznymi zostali wezwani na indywidualne rozmowy z wychowawcami, pozostali otrzymali kartki z ocenami. Z tego samego powodu nie odbyła się studniówka. Zamiast niej zorganizowano apel z uczniami klas czwartych, podczas którego wystąpiła uczennica kl.4b Jolanta Błaszczak i w imieniu młodzieży ogłosiła wspólną decyzję o wpłaceniu pieniędzy zebranych na studniówkę na konto Centrum Zdrowia Dziecka. Dyrektor Jankowski złożył czwartym klasom życzenia pomyślnego zdania matury, ale atmosfera mimo wszystko była przygnębaijąca i wielu uczniów miało łzy w oczach. Nie odbył się także półmetek urządzany co roku przez klasy drugie. Do matury przystąpiło 34 abiturientów spośród 37, którzy ukończyli szkołę, zdało 32.
W późniejszym czasie surowe rygory stanu wojennego złagodzono bądż odwołano i młodzież uczestniczyła w wielu imprezach. Szczególnie uaktywniło się harcerstwo, organizując rajdy szlakiem Międzyrzeckiego Rejonu Umocnień, Rajd Zwycięstwa, Zlot Harcerzy w Uściu w okolicach Zielonej Góry.
Popularne były w tym czasie wszelkie konkursy zbliżające młodzież do wojska, a więc Manewry Techniczno-Obronne, w których drużyna naszej szkoły w składzie: Jarosław Wala, Dariusz Bąbliński, Andrzej Krynicki i Leszek Sobczak - zajęła I miejsce w Gorzowie Wlkp. Podobny sukces odnieśli w zawodach "Sprawni jak żołnierze", a Paweł Dura zajął indywidualnie VI miejsce na szczeblu wojewódzkim. Udział w tych imprezach odbywał się pod patronatem Ligi Obrony Kraju, która organizowała także zawody w strzelaniu z broni pneumatycznej i Konkurs Obrony Cywilnej dla szkół średnich, w którym trzy pierwsze miejsca zajęli uczniowie naszej szkoły: Andrzej Ćwirko, Jarosław Szeweluk i Jarosław Wala przygotowani przez Cz. Krysińskiego, ówczesnego opiekuna LOK-u. Ponadto licealiści brali udział w olimpiadach i konkursach przedmiotowych oraz uczestniczyli w działalności organizacji młodzieżowych.
W następnym roku szkolnym dyrektor T. Jankowski powierzył opiekę nad Samorządem Uczniowskim U. Berdowskiej. Organizacje o charakterze politycznym i ideowym powoli zamierały, traciły członków i znaczenie, aż w końcu przestały istnieć, kiedy nie obowiązywał już przymus i motywacja dla aktywnej działalności. Tak stało się z TPPR, ZMS, ZMW... atrakcyjności nie straciło harcerstwo, w którym działali autentycznie zainteresowani uczniowie, szczególnie starszharcerska drużyna żeglarska. Harcerz tej drużyny uczestniczyli w wielu obozach żeglarskich, zdobywając coraz wyższe sprawności i umiejętności nie tylko na jeziorze Lipie, ale także próbując swych sił w morskiej żegludze po Bałtyku. Ukoronowaniem tej działalności i najwyższym osiągnięciem było zakwalifikowanie się naszego ucznia Roberta Frontczaka do rejsu "Columbus '92", organizowanego przez ZHP w 500-lecie odkrycia Ameryki przez Krzysztofa Kolumba. Udział Roberta w tym rejsie na "Zawiszy Czarnym", nadsyłana z podróży korespondencja do prasy ("Gazety Lubuskiej" i "Ziemi Gorzowskiej"),późniejsze relacje i wspomnienia uczyniły go sławnym i popularnym nie tylko w naszej szkole.
Aktualnie właściwie żadna organizacja w liceum nie istnieje i nie prowadzi działalności oprócz Samorządu Uczniowskiego, który jest raczej reprezentacją młodzieży i jej interesów w kontaktach z dyrekcją i nauczycielami oraz inicjatorem wielu imprez urozmaicających życie uczniów w LO.
Młodzież nie uczestniczy już w wakacyjnych hufcach pracy OHP i nie bierze udziału w tradycyjnych niegdyś wykopkach w PGR-ach, które ze względu na przekształcenia ekonomiczne i strukturalne sprywatyzowały się i straciły zainteresowanie pracą młodzieży. Życie uczniów LO ogniskuje się głównie wokół spraw związanych ze szkołą, sportem i rozrywką.
W roku szkolnym 1990/91 na etacie Liceum Ogólnokształcącego zostaje zatrudniona nauczycielka języka niemieckiego mgr Beata Cisowska. W następnym roku utworzono w LO trzecią klasę pierwszą o profilu biologiczno-chemicznym z językiem angielskim. Wychowawcą tej klasy została nowoprzyjęta do pracy w liceum mgr chemi Dorota Rosińska. Odtąd młodzież naszej szkoły uzyskała możliwość nauki w klasach o trzech profilach, rozszerzyła się także oferta nauki języków obcych. W roku szkolnym 1991/92 wchodzą w życie nowe ustawy o systemie oświaty i zmienia się oblicze szkoły. Zaczyna obowiązywać nowe prawo oświatowe, nowy regulamin oceniania i klasyfikowania, nowe stopnie z zachowania. Pojawia się sześciostopniowa skala ocen, oprócz tradycyjnych stopni wprowadzono "celujący" i "mierny". Wśród grona pedagogicznego znajduje się nawy nauczyciel - ksiądz lub katecheta, a stopień z religii (bądź etyki) pojawia się na kartach dziennika lekcyjnego a później na świadectwie szkolnym. Jeden z gabinetów zostaje przeznaczony na naukę religii, a wśród władz wizytujących szkołę pojawia się po raz pierwszy w jej historii wysoki dostojnik Kościoła biskup Paweł Socha, który hospitował lekcję religii prowadzoną przez księdza Marka Grewlinga oraz spotkał się z młodzieżą oraz nauczycielami.
W ostatnich latach szkoła zyskuje coraz większą samodzielność, sama opracowuje swój Statut i regulaminy organizacji społecznej rodziców i młodzieży. W ich redagowaniu biorą udział zespoły składające się z nauczycieli i uczniów, konsultowane są z Samorządem Uczniowskim. Zamiast Komitetu Rodzicielskiego powołana zostaje Rada Rodziców, powstaje również Rada Szkoły składająca się z reprezentantów nauczycieli, a dotychczasowy dyrektor szkoły T. Jankowski musiał stanąć do konkursu w 1991 roku i wygrać, aby dalej pełnić swoją funkcję. Liceum staje się samodzielną jednostką budżetową z własną księgowością. Nie brak jednak trudności finansowych, zawieszone zostają płatne zajęcia pozalekcyjne, szkoła poszukuje wspierających ją mecenasów i zawiązuje Towarzystwo Pomocy Szkole. Zajęcia artystyczne dotychczas prowadzone w szkole zostają przeniesione do Strzelecko- Krajeńskiego Domu Kultury, który finansuje chór kameralny " Scholę" prowadzony przez U. Berdowską i koło recytatorskie, którego opiekunem i instruktorem jest D. Krzyszewska. Zawieszono przyznawanie uczniom stypendiów i zapomóg z powodu braku funduszy, a szkoła rozpoczęła działalność gospodarczą, wprowadzając odpłatne niektóre zajęcia pozalekcyjne, kurs maszynopisania, informatyki i języków obcych.
W roku szkolnym 1992/93 w budynku Liceum Ogólnokształcącego utworzono roczne Studium Policealne o profilu administracyjno- biurowym z językiem francuskim lub niemieckim do wyboru. Stało się to możliwe po wybudowaniu Szkoły Podstawowej Nr 4 do której przeszły klasy młodsze Szkoły Podstawowej Nr 3, najpierw I-III, później IV-V, a w perspektywie wszystkie i w budynku zostanie jedynie liceum. Umożliwi to dalszy rozwój szkoły, być może utworzone zostaną dodatkowe kierunki techniczne. W liceum planuje się również utworzenie czwartej klasy pierwszej o profilu humanistycznym bądź o rozszerzonym programie nauczania Języków obcych, wzrasta bowiem zainteresowanie zdobywaniem średniego wykształcenia ogólnokształcącego wśród młodzieży.
W ciągu 30 lat istnienia Liceum Ogólnokształcącego w Strzelcach Kraj miało 1274 absolwentów, spośród których wielu ukończyło studia wyższe i wróciło do naszej szkoły już jako nauczyciele, np.: Danuta Krzyszewska, Beata Domaradzka, Alfred Grzesiak, Romualda Francuzik, Jarosław Wala.
Absolwenci naszej szkoły pracują wszędzie: są nauczycielami, inżynierami, lekarzami, pracownikami naukowymi wyższych uczelni, administracji państwowej, urzędnikami wielu instytucji, właścicielami małych i większych przedsiębiorstw prywatnych, studentami - słowem nie brak ich w żadnej grupie społecznej. Mamy nadzieję, że nasi absolwenci niezależni od tego, kim zostali i gdzie mieszkają - zawsze będą pamiętali o swoim "ogólniaku" i przynosili chlubę jego nauczycielom i wychowawcom.

Kameralny chór dziewczęcy "SCHOLA"

Pisząc o Liceum Ogólnokształcącym, nie sposób nie wspomnieć o "Scholi" - chórze, który uświetniał wszystkie nasze szkolne uroczystości. Towarzyszył nam zawsze, każdego roku szkolnego, od rozpoczęcia nauki we wrześniu do rozdania świadectw w czerwcu, swoim śpiewem podnosząc nastrój i poziom artystyczny akademii, gdy rozlegnie się dostojne "Gaudeamus igitur". Chór powstał w 1992r. Dyrygentem chóru była mgr Urszula Berdowska, długoletnia nauczycielka wychowania muzycznego w LO.
Osiągnięcia artystyczne chóru:
* Laureat dorocznych Przeglądów Amatorskiego Ruchu Artystycznego w Gorzowie Wlkp., Ogólnopolskiego Przeglądu Chórów w Gnieźnie, Festiwalu Pieśni Liturgicznej i Pielgrzymkowej "Laudium et Gloria" w Koniecpolu.
* Udany debiut na XVII Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Muzyki Dawnej "Schola Cantorum" w Kaliszu.
* Zdobycie Złotego Kamertonu na XV na Ogólnopolskim Konkursie Chórów Szkolnych a cappela w Bydgoszczy w 1995r.
* Nagranie w TV Polonia w Szczecinie kolęd łemkowskich z zespołem "Chwylyna" , nagrania w TV Poznań.
* Udział w koncertach z cyklu "Spotkania z Kulturą Łemkowską".
* Koncerty dla Związku Sybiraków, Związku Niewidomych, dla Szkoły Muzycznej w Gorzowie, dla Zespołu Szkół Zawodowych w Strzelcach.
* Koncertu w Paryżu i Wiedniu.
* Koncert muzyki sakralnej w Santoku.
* Koncerty z okazji Wojewódzkich Obchodów Święta Ludowego (udział m.in. Waldemara Pawlaka, Jana Świrepo - posła, wojewody gorzowskiego), z okazji Dnia Edukacji Narodowej w Gorzowie Wlkp.
* Koncert w warszawskim kościele sw. Krzyża podczas mszy w intencji polskiej oświaty. Województwo gorzowskie reprezentował chór "Schola".
* Na zaproszenie Ks. Biskp. Adama Dyczkowskiego z kurii Biskupiej Diecezjalnej Komisji ds. Pielgrzymki Ojca Świętego przygotował oprawę liturgiczno - muzyczną na dzień przybycia Ojca Świętego do Gorzowa 2 czerwca 1997r.
* Koncert kolęd w kościele w Strzelcach Kraj. z udziałem Chóru Środowiskowego i uczniów PSM 1 stopnia .
* Wojewódzki Przegląd Chórów w Gorzowie Wlkp. Laureat 1997r.
* Udział w Festiwalu Chórów "Legnica Cantat"
* Koncert galowy PARA i Nagroda Wojewody Gorzowskiego.
* Koncert w Berlinie na zaproszenie Polskiego Instytutu Kultury w związku z rocznicą wybuchu 2 wojny światowej. Koncert organizowany pod patronatem Ministrów Spraw Zagranicznych Niemiec i Polski 1 września 1997 roku.
* 12 września 1997r. - jubileusz 5 - lecia chóru "Schola". Koncert pt. "Schola i jej goście" (Zespół Muzyki Dawnej z Bierzwnika " Ars Antiqua" ). Wręczenia przez dyr. Wydziału Kultury, Sportu i Turystyki UW w Gorzowie Wlkp. p. Stanisława Woźniaka odznaki Zasłużony Działacz Kultury dyrygentce chóru U. Berdowskiej
* 12 października koncert chóru z okazji poświęcenia Pomnika Sybiraków w Strzelcach Kraj.
* Nagroda kuratora i wojewody - Gorzów Wlkp. czerwiec 1998r.
* Udział w Europejskim Festiwalu Muzyki Chóralnej w Neerpelt w Belgii.
* 11 listopada 1998r. występ w sali "Pokój" na akademii w Święto Niepodległości.
* 19 listopada 1998r. koncert z okazji wizyty Biskupa Adama Dyczkowskiego w Zespole Szkół.
W swoim dorobku "Schola" posiada dwie kasety magnetofonowe pt. ,,Więcej ciepła w naszych Dłoniach" i "Maleńka Miłość".
Uczennice Liceum Ogólnokształcącego, które śpiewały w Dziewczęcym Chórze Kameralnym "Schola" w latach 1992 - 2000: Anna Płachta, Monika Białek, Agnieszka Chmielewska, Justyna Korzeniowska, Dorota Błaszak, Iwona zagrajek, Justyna Chrebor, Urszula Miąc, Anna Radzi, Jagoda Ostrowska, Sylwia Podemska, Małgorzata Tatarzyńska, Marta Własłak, Katarzyna Jurek, Magdalena Serafin, Magdalena Gawęcka, Justyna Plata, Anna Bilska, Magdalena Kasprzyk, Ewa Świąder, Monika Grzesiak, Alicja Leśkiewicz, Katarzyna Nowakowska, Ewelina Peklak, Danuta Młodzianowska, Alicja Kiona, Milena Maciaszek, Małgorzata Mazanik, Katarzyna Zacharewska, Joanna Rosewicz, Paulina Sobczak, Aleksandra Gralińska, Magdalena Żołędziewska, Beata Kaczmarczyk, Joanna Kruszyna, Katarzyna Woźniak czł. chóru i II dyrygent.
Chór przestał działać w początkach 2000 roku.

NAGRODA IM. MACIEJA RATAJA

W roku szkolnym 1999/2000 rada pedagogiczna zaproponowała utworzenie corocznej nagrody im. Macieja Rataja dla „osobowości” uczniowskiej w danym roku szkolnym. Jest to nagroda rzeczowa przyznawana w dniu Święta Szkoły za:

• wyróżniającą się osobowość aktywizującą życie szkoły w różnorodny sposób;
• rozsławianie dobrego imienia szkoły na terenie miasta, powiatu, województwa;
• osiągnięcia naukowe, sportowe lub artystyczne;
• szczególne zasługi w działalności społecznej na rzecz szkoły i jej uczniów;
• jakiś heroiczny, niezwykły czyn zasługujący na uznanie za odwagę i szlachetność.
   

Opracowano regulamin przyznawania w/w nagrody:

• rada pedagogiczna na początku roku szkolnego powołuje 3-osobową komisję, która jest odpowiedzialna za procedurę wyłaniania kandydatów i przeprowadzenie głosowania wśród nauczycieli

• głosowanie członków rady pedagogicznej poprzedzone jest wszechstronną prezentacją kandydatów. Prezentacji dokonuje wychowawca kandydata po zasięgnięciu opinii przedmiotowców na ostatnim przed Świętem Szkoły posiedzeniu rady pedagogicznej;

• rada pedagogiczna decyduje o przyznaniu nagrody w drodze głosowania. W przypadku równej ilości głosów zarządza się powtórne głosowanie aż do wyłonienia zwycięzcy;

• głosowanie odbywa się w dniu ustalonym przez komisję około 2 tygodni przed Świętem Szkoły.

Pierwszym fundatorem nagrody był poseł J. Świrepo, prezes powiatowego zarządu PSL, kolejnym – strzelecki klub Rotary. Od roku 2002 nagrodę funduje Burmistrz Miasta i Gminy Strzelce Kraj.

NAUCZYCIELSKIE HELIOSY

W kwietniu 2002 po raz pierwszy zostały wręczone nauczycielskie Heliosy - nagrody przyznawane przez uczniów dla nauczycieli w różnym kategoriach.

Przy współpracy z Samorządem Uczniowskim powstały kategorie, oprawa artystyczna, forma głosowania i nazwa statuetki. Spośród setek pomysłów młodzież wybrała nazwę Helios (grecki bóg Słońca), która miała symbolizować kogoś światłego i mądrego. Statuetkę zaprojektowała uczennica Magdalena Zdanowicz, natomiast jej wykonawstwem zajął się znany rzeźbiarz ludowy Stefan Szymoniak.

Każdego roku przed rozdaniem nagród młodzież wypełnia ankiety, w których wybiera kandydatów do nagrody Heliosa w poszczególnych kategoriach. Komisja, zobligowana do utrzymania wyników w tajemnicy, wyłania nominowanych, a zwycięzcy ogłaszani są dopiero podczas uroczystego rozdania nagród.

Z roku na rok Heliosy wzbogacane są o nowe pomysły, propozycje. Zwiększa się również lista uczniów, którzy bardzo chętnie uczestniczą w tym wydarzeniu oraz nauczycieli, którzy oferują swą pomoc.